“ბლუს” გარდა იყვნენ ამერი, ქეით რაიანი, ევა საიმონსი და სხვანი, რომლებიც თავისთავად ე.წ. ვარსკვლავთა ჟიურის წევრებიც იყვნენ და ქულებს 6-დან 10-მდე მონდომებით ანაწილებდნენ, თან სცენიდანაც არ იშურებდნენ სიმღერებს მაყურებლისთვის.
პირველ ტურში ჩვენმა ქართველმა - სალომე ქათამაძემ აბსოლიტური უპირატესობით დაამარცხა ყველა დანარჩენი 17 და უმაღლესი ქულებით კონკურსანტთა სიას სათავეში ჩაუდგა, - სალომემ მართლაც ყველაზე მაგრად იმღერა, მაგრამ მაყურებელში მაინც ჩუმ-ჩუმად ჭორაობდნენ - ტეხავს პირველივე ფესტივალზე ქართველის გამარჯვებაო, - თანაც სალომეს ქულების კუდში, სომეხი შემსრულებელი გოგონა მოსდევდა და არც მოლდოველები და ბრიტანელი შემსრულებლები ჩამორჩებოდნენ.
საერთო ჯამში საპრიზო 20.000 დოლარისთვის ბრძოლა თავიდანვე დაიძაბა, 15.000 და 10.000-ზეც არავინ იქნებოდა უარს, მაგრამ ტიტული მაინც მთავარი იყო.
კონკურსის მეორე დღეს სალომე ფავორიტი იყო, მაგრამ გიგა კუხიანიძის სიმღერამ არ გაამართლა და ჟიურიმ ის დაბალი ქულებით შეაფასა, არც საზოგადოებას მოწონებია ეს სიმღერა და სახეზე ეტყობოდა, რომ არც თავად სალომეს მოსწონდა ის, და რაღაც მთლად გულიდანაც არ მღეროდა. ყველას ეგონა, რომ როგორც ყველა კონკურსანტი ისიც ნაციონალურს იმღერებდა რამეს, მეორე საკონკურსო დღეს და სულ თუ არაფერი თავის “ციცინათელას” მაინც, მაგრამ არა.

პოზიციების დათმობის მიუხედავად ჩვენი ქართველი მაინც ინარჩუნებდა პირველი ადგილის მიღების რეალურ შანსებს, რადგან გარდა “ვარსკვლავური ჟიურისა” იყო სატელევიზო ჟიური და მაყურებელთა ჟიური. მაყურებელი კი ერთი დღის დაგიანებით (ჩანაწერში და არა პირდაპირ ეთერში, როგორც ეს ბოლო წუთამდე რეკლამირდებოდა) უყურებდა კონკურსანტთა გამოსვლას.
მოკლედ, მესამე შემაჯამებელ დღეს როცა იქაურობა ბათუმურ თქეშს, წვიმას და ხოშკანკალს მიჰქონდა მაყურებლით სავსე (!) სახელდახელო დარბაზი ელოდა, რომ პირველ ადგილს ან სალომე ან სომეხი კონკურსანტი აიღებდა, თუმცა ის წილად მოლდოველ მომღერალს (სხვათაშორის წარმატების პერსპექტივები აშკარად აქვს ამ ბიჭუნას) ხვდა წილად, სომეხი გოგონა საერთოდ ვერ მოხვდა სამეულში და მეხუთე ადგილზე გამწესდა და ჩვენი სალომე კი, მეორე ადგილს დასჯერდა, მესამეზე კი, დიდი ბრიტანეთი გავიდა.

დაჯილდოების ცერემონიალმა უცებ-უცებ ჩაიარა, სამეულში ვერ-გასულებს “ვულე-ვუს” პაკეტში ჩაწყობილი რაღაცეები (!) გადასცეს და ცოტა მარაზმული დასანახი იყო თუ როგორ აჩუქეს ლიტვის სახელით გამოსულ ორ აშხვართულ, ლამაზ, ანგელოზივით გოგონას (დუეტს) ერთი ცალი “ვულე ვუს” პატარა პარკი, რატომ დაენანა ამ კომპანიას ცოტა მეტი საჩუქარი დაეწესებინა ვერ მივხვდით.
გულდაწყვეტილები იყვნენ სხვა მონაწილეებიც, “ვარსკვლავები” ექსკლუზიურად გაესაუბრა მათ და ამ ჩანაწერის მოსმენა თქვენ ჩვენს საიტზევე შეგიძლიათ.

ლამაზი და დადებითი ბევრი იყო, უპირველეს ყოვლისა თავად ფაქტი, რომ მსგავსი მაშტაბების ღონისძიება საქართველოში (მართალია წამგებიან პერიოდში, რადგან ის კარგი იქნებოდა აგვისტოს დასაწყისში გაკეთებულიყო და არა შემოდგომაზე) პირველად ჩატარდა, ეკა ჩიტაშვილის (ორგანიზატორი) სანაქებოდ უნდა ითქვას, რომ ის საერთაშორისო კონკურსების “სპეცია” და აშკარად მონდომებული იყო, რომ ყველაფერი უმაღლესად ყოფილიყო, - კარგი იყო ისიც, რომ კონკურსზე საერთაშორისო ვარსკლავები მონაწილეობდნენ და მღეროდნენ, კიდევ იყო ბევრი კარგი რაღაც. . .
ცუდი იყო, რომ არ გაიყიდა ბილეთები და ხალხს არ დააინტერესა მსგავსი სახის კონკურსმა (უბილეთო მაყურებლის შემოყვანითაც ვერ შეივსი ადგილები), ცუდი იყო, რომ ჟურნალისტები მხოლოდ ფორმალურად დაინტერესდნენ კონკურსით (არავითარი პაპარაცი, არავითარი კულისებში ჩალიჩი და მხოლოდ ტელე-კომპანია “მიუზიქ ბოქსი” და ინტერნეტ-ჟურნალი “ვარსკვლავები” მუშაობდნენ სრული დატვირთვით სამივე დღეს), ცუდი იყო, რომ არ იყო არავისთვის (!) უფასოდ ცხელი ჩაიც კი, არ იყო წესიერი “ავთა-ფართი” და ჟურნალისტებისთვის არ იყო მუშაობის არანაირი პირობა შექმნილი.

დასკვნის სახით, რეზიუმე გვინდა გავაკეთოთ - არავინ იცის ჩატარდება თუ არა “გოლდენ ტალანტ 2012” ბათუმში, მაგრამ ვისურვებდით, რომ ჩატარებულიყოს და საორგანიზაციო კომიტეტში მეტი პასუხისმგებლობის მქონე ქართველები (!) ყოფილიყვნენ, ვისაც რამე გამოცდილება აქვს ფესტივალებსა და კონკურსებთან
ურთიერთობაში, თორემ ასე საქართველოს საკალათბურთო ნაკრების წარუმატებლობასაც კი ვუყურეთ პირდაპირ ეთერში, მაგრამ მოთამაშეთა და კოკოშკოვის ბრძოლისუნარიანობა, ჟილკა და საკუთარი საქმის სიყვარული მათაც კი ეტყობოდათ კოჭებში.

გოგა ხაჩიძემ სახე ბოლომდე გამოაჩინა